یکشنبه بیست و دوم بهمن ۱۳۹۶چند پرسش
فلسفي در باب
فضاهاي مجازياحمد راسخي لنگرودي - بخش سوم و
پاياني سرگرمي و اعتيادآنچه جوانان را به توسل به چنين شبكههايي واميدارد، نفس ارتباط است، آن هم ارتباطي از نوع مجازي و از جنس سرگرميها و دلمشغوليهاي روزمره، و نه حقيقي و از جنس دانشاندوزي و معرفتجويي. ميتوان گفت سرگرميهايي آميخته از تصاوير كه بعضا در ذيلش تك سطري نشاندهاند و عباراتي غيرتوليدي و وام گرفته از اين و آن در قالب پستها، استيكرها و استاتوسهاي غيرمفيد كه بيشتر به كار تفرج و سرگرميهاي جواني ميآيد. بگذريم از اينكه همين تصاوير و تكعبارات غيرتوليدي، در پارهاي موارد آدمي را غرق در دنياي سرگرميهاي ناشايستها و توهم نارسيسي هم ميكند كه در سنين جواني سراسر مهلك و اعتيادآور است.ابتلاي جوانان به شبكههاي مجازي و محيطهاي سايبري دارد اين روزها به نوعي اعتياد خانمانسوز و مخرب تبديل ميشود؛ اعتيادي كه اعتزال و گوشهنشيني كاربران را در جمعهاي اجتماعي و خانوادگي به همراه دارد و نتيجتا شوق زيستن و تعامل را در حوزه اجتماع از آنان ميستاند. شعاع محبت و مهرورزي را در حلقه خانوادگي ميكاهد و موجب كاهش ميزان مصاحبت و گفتگو در جمع خانواده و اطرافيان ميشود. تاسفآورتر اينكه در ميان خانوادههاي شاكي هيچ راهي براي مقابله با اين بليه مخرب ديده نميشود. تنها شكوه و شكايت است كه اند راسخي لنگرودي...
ما را در سایت راسخي لنگرودي دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : rasekhi1337o بازدید : 208 تاريخ : چهارشنبه 25 بهمن 1396 ساعت: 1:03